Belle & Bo

Het is 45 graden en enorm vochtig buiten. Bij het hotel kijken ze ons wat vreemd aan, maar we durven het aan om lopend naar een restaurant op zoek te gaan. “Ah, mam, mogen we hier even naar binnen? Please?” We komen langs een aquariumwinkel. Binnen blijken er niet alleen de meest prachtige vissen te zwemmen, maar  worden we verwelkomt door een grote papagaai, vogeltjes en zes poesjes in een heel klein hokje. De poesjes doen er alles om onze aandacht te trekken, vooral een klein rood poesje steelt de show. We zijn er niet meer weg te slaan.  “Ah, oh, wat lief, wat zijn ze schattig, ah, mam, mogen we er één?” De verkoopster heeft snel door dat we geen serieuze kopers zijn en maakt ons met een chagrijnig gezicht duidelijk dat ze gaat sluiten. Buiten raken we niet uitgepraat over de vreselijke situatie van deze dieren. “Kunnen we dat poesje echt niet meenemen naar ons hotel? Dat vindt de meneer van het hotel toch vast niet erg?”

Het restaurant blijkt een prachtige tuin te hebben. Er staat een grote barbecue, heerlijke ‘lounge’ kussens omringd door vuurkorven. Er zit verder niemand buiten te eten, maar wij gaan er voor. Na een paar minuten wordt ons duidelijk waarom we de enige zijn, het zweet breekt ons aan alle kanten uit. Toch maar naar binnen. We gaan voor het buffet, een populair concept in Abu Dhabi, De airco staat op 18 graden en met een sjaal om begeven we ons lang de schalen met het vele eten. Wat een keus. De kinderen houden zich bij het hoofdgerecht in, om bij het toetje vervolgens helemaal los te gaan.

Tijdens het eten dwalen mijn gedachten af naar dat leuke rode poesje, maar vooral naar Belle & Bo. De cavia’s van Hannah. Ik hoor het mezelf nog zeggen “Voor ons geen huisdieren meer”. Maar ja, ze waren zo schattig en Hannah wilde ze zo graag. Ze zou ze zelf eten geven en het hok verschonen. Ze heeft het twee weken volgehouden. Vanaf dat moment ben ik iedere dag in de weer met het plukken van paardebloemen en ezelsoren. Zodra ik Hannah’s kamer  inkom, beginnen ze druk te piepen en huppelen ze in hun hok. Met een hoog stemmetje praat ik vervolgens wat tegen ze, waarop ze nog meer gaan piepen en andere geluidjes gaan maken. Natuurlijk gaan Belle & Bo mee naar Abu Dhabi. We kunnen het toch niet aan Hannah verkopen om ze in Nederland te laten, ze moet al weg bij al haar vriendinnen en dan ook Belle & Bo achterlaten. Zeker van mijn zaak  maak ik de mail open met daarin de offerte voor de verhuizing van Belle & Bo. De vliegreis, een medisch onderzoek, quarantaine, totale kosten: 700 euro. Slik.

Inmiddels hebben we Hannah kunnen overtuigen van het feit dat het voor Belle & Bo zielig is om ze deze reis aan te doen en dat 700 euro erg veel geld is. We hebben zelfs al een goed nieuw adres voor ze gevonden. Hannah heeft zich er ondertussen volledig bij neergelegd, maar wat zal ik dat gepiep, die leuke geluidjes en mijn zoektochten naar lekker groen missen. Zodra we in Abu Dhabi zijn, toch snel maar weer eens langs die dierenwinkel gaan, alleen kijken.