Afscheidsfeestje

 “Er ligt een kind in het water, wil je haar er uit trekken?” roepen we naar de kant. We zijn uitgenodigd door vrienden om te varen door de Amsterdamse grachten, een ‘afscheidsuitje’. Eind augustus willen we een afscheidsfeest geven, toch loopt onze agenda nu ook al vol met leuke ‘afscheidsetentjes’. Vlak voor vertrek heeft J. een grote gele plastic banaan opgeblazen, om achter de boot te hangen, leuk voor de kinderen. Aangekomen op de Amstel is volgens J. het moment om twee kinderen op de banaan te zetten. Zo gezegd zo gedaan. Hannah achter, haar vriendje I. voor. Vrolijk lachend varen we over de Amstel, er is heerlijk eten en we genieten van een glas prosecco, wraps en een stokje saté. Opeens zie ik vanuit mijn ooghoek de kinderen in het water liggen. I. kan zich nog net vasthouden aan de banaan en is snel weer aan boord. Hannah zwemt tussen wat andere bootjes. Geschrokken houd ik haar goed in de gaten, maar als een volleerd zwemster zwemt ze, met haar C diploma op zak, door naar een woonboot aan de kant. Mijn hart gaat tekeer, maar alles onder controle.

De woonboot ligt in een hoge stenen bak, Hannah krijgt het niet voor elkaar om op de boot te klimmen. Gelukkig hoort een man die op de woonboot een boekje zit te lezen ons roepen; hij kan haar er vast uit trekken. Maar zodra hij Hannah in het water ziet liggen, maakt hij een enorme sprong en duikt het water in. Hij pakt Hannah en brengt haar naar een veilige plek. Met mijn glas en stokje saté nog in mijn hand, kan ik alleen maar wat stamelen om de man te bedanken. De man is buiten adem, zichtbaar aangeslagen en brengt geen woord uit. Wij varen verder en hebben nog een leuke middag. Hannah kan vrij snel weer lachen, de kou en natte kleren doen haar niets. Maar naarmate de dag vordert, zie ik mezelf in gedachten steeds weer op die boot staan, met dat glas in mijn hand en een wildvreemde man die voor mijn dochter in het water springt. Wat een held! Op weg naar huis rijden we nog langs de woonboot, de man is niet thuis en we laten bij de buurvrouw een fles wijn achter om hem te bedanken. Via deze weg wil ik dat nog een keer doen. Bedankt!