“Omlopen” roep ik vanuit de keuken naar buiten als de deurbel voor de zoveelste keer gaat. Het is heerlijk weer. Hannah en Rosa lopen de hele dag met vriendjes en vriendinnetjes in en uit. Tennissen, fietsen, naar het klimrek en kikkervisjes vangen. Krijn vermaakt zich met zijn vrienden T. en M. Ze zijn vrijwel elke dag bij elkaar, knutselen, bouwen steden van lego, maken grappige filmpjes en zijn nu al dagen aan het ‘vingerbreien’. Langzaam verandert de woonkamer in een kleurig spinnenweb.
Die avond hebben vrienden ons uitgenodigd voor een concert in hun woonkamer. Opgetogen rijden Michael en ik naar Utrecht, onderweg genoeg te bespreken over ons ‘Abu Dhabi avontuur’. In een intieme sfeer nemen twee ‘singer-songwriters’ ons mee in hun belevingswereld. “Ik ga nu een heel persoonlijk liedje voor jullie zingen,” zegt zangeres Lea. “Een liedje over een traumatische gebeurtenis uit mijn jeugd. Ik was 11, mijn ouders besloten om van een dorpje in Drenthe te verhuizen naar de stad. Wat was het vreselijk om al mijn vriendjes en vriendinnetjes te moeten missen.” Vriendin E. probeert nog in te grijpen, maar het liedje wordt ingezet. E. pakt mijn hand en de tranen stromen over mijn wangen…….Tot nu toe dacht ik bij Abu Dhabi vooral aan avontuur, nieuwe belevenissen en spanning, nu komt ook een andere kant hard binnen.
Dat was het eerste waar ik aan dacht toen ik je blog ontdekte....
BeantwoordenVerwijderenhaar zelf benoemde jeugdtrauma is een lied geworden van een volwassen geworden zingende vrouw in een grote stad
BeantwoordenVerwijderenaan de horizon daagt muziek die ontroert
hjh
Ja, ik dacht daar ook aan.
BeantwoordenVerwijderen