Apetrots

“Het huilen moet nu wel afgelopen zijn hoor” zegt de juffrouw van Rosa (8 jaar). Een paar weken zijn we in Abu Dhabi. Rosa spreekt nog nauwelijks Engels. Ze schijnt te huilen als ze het echt niet meer begrijpt en niet weet wat ze moet doen. Een ervaren juffrouw, geeft al jaren les op een internationale school. “Nu hebben ze in de klas nog geduld met haar, maar dat houdt straks op, ze moet echt contact gaan maken met de andere kinderen”. Mijn hart breekt. Ik vind haar hard en streng. Thuis bespreek ik voorzichtig met Rosa wat de juf gezegd heeft, ze pikt het goed op. Voor zover ik weet heeft ze vanaf die dag geen traan op school meer gelaten en gelukkig heeft ze nu een leuke groep vriendinnen om zich heen verzameld.

Het gesprek met de juffrouw vond plaats tijdens een ‘three way conference’. Een gesprek waarin de doelstellingen worden besproken die een leerling in de eerste paar weken van het schooljaar formuleert voor de rest van het jaar. Tijdens deze ‘conference’ worden de doelstellingen besproken en is er nog ruimte voor aanvullingen en aanpassingen, daarna staan de doelstellingen vast. Ik was onder de indruk. Dat is nog eens wat anders dan de ‘tien minuten gesprekken’ die ik in Nederland gewend was.

Nu is het schooljaar al weer bijna achter de rug. Wat was het wennen. Schooluniformen, strenge regels, veel huiswerk en bij het overtreden van regels kans op ‘detention’. Wat hebben we af en toe die vrije, gezellige sfeer op school in Nederland gemist. Daarentegen ben ik onder de indruk van wat de kinderen geleerd hebben dit jaar. We zijn nu bezig met de  ‘student led conferences’. Aan de hand van de eerder geformuleerde doelstellingen, laten de kinderen zien wat ze bereikt hebben. De leerling heeft de leiding tijdens het gesprek. Goed voorbereid krijgen we van Hannah en Rosa hun portfolio te zien. Krijn heeft ons uitgenodigd om donderdag te komen. Apetrots ben ik!

Door onze verhuizing naar Dubai moeten de kinderen na de zomer weer van school wisselen. Ik heb het met ze te doen en begrijp heel goed dat het moeilijk voor ze zal zijn. Gelukkig sprak Hannah deze week de wijze woorden: “Ik heb best zin om naar die nieuwe school te gaan. Eén ding ga ik anders doen, ik ga meteen mijn best doen om vriendjes te maken in de klas en ga me niet meer zo lang afzijdig houden van de rest, dan is het allemaal veel makkelijker.” Had die juffrouw van Rosa toch gelijk.